Οδοιπορικό

Τρεις ήμερες στο ξενοδοχείο Νέμεσις

Την πρώτη ημέρα της διαμονής μας, το πρωί, ξεκινήσαμε από το ξενοδοχείο Νέμεσις, παίρνοντας τον δασοτουριστικό δρόμο με κατεύθυνση προς Λιβερά – Γαλάνη – Τοξότες, διαδρομή 30 χλμ.

Στα πρώτα χιλιόμετρα της διαδρομής μας βλέπουμε αριστερά το πέτρινο μονοπάτι Κομνηνών – Κρομνικού – Γαλάνης μήκους 22 χλμ. (χρόνος πεζοπορίας 4:30′ ώρες) και αμέσως μετά το μονοπάτι Κομνηνά – Λιβερά – Στάση Λιβερών μήκους 8 χλμ. (χρόνος πεζοπορίας 1:30′) όπως μας είχαν ενημερώσει από το ξενοδοχείο. Στο συγκεκριμένο σημείο στρίψαμε δεξιά και στα 500 μέτρα αντικρίσαμε τα χαλάσματα του κάστρου των Κομνηνών, θαυμάσαμε τη φυσική ομορφιά της κοιλάδας του Νέστου.

Συνεχίζοντας, ήμασταν τυχεροί και στο ύψος του οικισμού των Λιβερών συναντήσαμε μια από τις αγέλες των άγριων αλόγων που ζουν στην περιοχή.
Μέτα από μια ώρα περίπου συνολικής διαδρομής φτάσαμε στο ψηλότερο σημείο του βουνού των Λιβερών στη θέση “Θέα”, όπου μπροστά μας μπορέσαμε να δούμε τα Στενά του Νέστου με τους Μαιάνδρους τους, το Θρακικό Πέλαγος ολοκάθαρα με τη Θάσο και στο βάθος του ορίζοντα τη Σαμοθράκη και τo Άγιο Όρος.

Κατηφορίζοντας, σε 15 λεπτά βρεθήκαμε στο χωρίο των Τοξοτών και στην Εγνατία Οδό.
Δεν πήραμε το δρόμο για το Δέλτα του Νέστου και το περιβόητο Δάσος του Κοτζά Ορμάν διότι κατά πληροφορίες μας, δεν υπήρχε πλέων τίποτα να δούμε, καθότι είχε εκχερσωθεί.

Πήραμε το δρόμο προς τη λίμνη Βιστωνίδα και το εκεί Μετόχι της Μονής Βατοπεδίου, δεν χρειάστηκε παραπάνω από 25 λεπτά για να βρεθούμε εκεί, μια διαδρομή περίπου 30 χλμ. Εντυπωσιαστήκαμε από τον πολύ ενδιαφέροντα υδροβιότοπο της λίμνης, στον οποίο είδαμε πολλά και διάφορα πουλιά: κύκνους, ερωδιούς, φλαμίνγκο.

Ανάψαμε και ένα κερί στο Μοναστηράκι της Παναγίας Παντάνασσας και πήραμε το δρόμο για την Ξάνθη.

Ήταν μεσημέρι και καταλύσαμε σε μια από της ταβέρνες της πόλης .

Τις απογευματινές ώρες περπατήσαμε στα στενά της Παλιάς Πόλης με τα πολύ όμορφα ανακαινισμένα αρχοντικά. Αργότερα επισκεφτήκαμε τα μοναστήρια στην πλαγία του βουνού, όπου ένας εξυπηρετικός μοναχός μας άνοιξε να δούμε το εκκλησιαστικό μουσείο.

Γυρνώντας το βράδυ στο ξενοδοχείο θεωρήσαμε ότι είχαμε μια γεμάτη ημέρα .

Τη δεύτερη ημέρα της διαδρομής το πρωί ξεκινήσαμε για το Δάσος του Ερίμανθου στο Λιβαδείτη, για να δούμε το Δάσος της Οξιάς και να κατέβουμε στον Καταρράκτη. Περάσαμε τους οικισμούς της Σταυρούπολης, του Δαφνώνα, του Καρυόφυτου και μετά από διαδρομή μιας ώρας, 25 χλμ. περίπου, φτάσαμε στον οικισμό του Λειβαδίτη σε υψόμετρο 1200 μέτρων με πανοραμική θέα. Κατευθυνθήκαμε προς το Δασικό χωρίο, πύρινα του Παρθένου Δάσους της Σύμιδας και της Οξιάς.

Στα 2 χλμ. αριστερά μας ξεκίναγε ο χωματόδρομος των 2 χλμ., όπου και σταματήσαμε, συνεχίζοντας μπροστά μας πήραμε το κατηφορικό μονοπάτι για τον Καταρράκτη, περπατώντας ανάμεσα σε τεράστια δέντρα Οξιάς. Ήταν 2 χλμ. όλο και όλο, αλλά κάναμε τρία τέταρτα να το διαβούμε.
Η εντυπωσιακή θέα του Καταρράκτη των 30 μέτρων, μπροστά στα μάτια μας, μας αποζημίωσε.

Ομολογουμένως ο ανήφορος για την επιστροφή ήταν κοπιαστικός, μας πήρε 1ωρα και 15 λεπτά περίπου. Αντικρίζοντας το αυτοκίνητο, η κούραση ξεχάστηκε και συμφωνήσαμε όλοι, ότι άξιζε τον κόπο.

Ξεκινήσαμε την επιστροφή μας στο ξενοδοχείο για ξεκούραση, τιμώντας βέβαια κατά τη διαδρομή μια από τις ταβέρνες της περιοχής.
Ξεκουραστήκαμε ένα δίωρο στο ξενοδοχείο και το απόγευμα ξεκινήσαμε για τα χωριά της Μουσουλμανικής περιοχής.
Πήραμε το δρόμο προς την Ξάνθη, μια διαδρομή 30 χλμ. και στο 22 χλμ. στρίψαμε αριστερά, φτάσαμε στο πρώτο χωρίο, τη Σμίνθη, δεν κάναμε περισσότερο από μισή ώρα.

Μας έκανε πάρα πολύ μεγάλη εντύπωση η φιλικότητα των ανθρώπων, αλλά και παραδοσιακές φορεσιές που ακόμα φοράνε. Συνεχίζοντας πήραμε τη κατεύθυνση για μεγαλύτερο οικισμό της περιοχής τον Εχίνο, στον οποίο φτάσαμε μετά από μια διαδρομή 15χλμ. περνώντας ανάμεσα από πεζούλες χωραφιών με καπνά.

Σταματήσαμε και εκδηλώσαμε το ενδιαφέρων να επισκεφτούμε το Παλιό Κεντρικό Τζαμί του χωριού, το ενδιαφέρων των παρευρισκομένων να μας εξυπηρετήσουν ήταν άμεσο , όντος είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα πρωτόγνωρη εμπειρία. Πήγαμε και στα αλλά διπλανά χωριά και στην Πάχνη και στον Κένταυρο, δεν είχαμε το χρόνο να επισκεφτούμε το χωρίο τον Θερμών με τα ζεστά νερά.

Πήραμε τον δρόμο της επιστροφής με ανάμικτα συναισθήματα.

Η τρίτη μέρα ήταν ημέρα της επιστροφής μας, είχαμε λίγες ώρες το πρωί τις οποίες είπαμε να αξιοποιήσουμε. Πήραμε το δρόμο προς τη Δράμα (δυτικά), αφού πρώτα επισκεφτήκαμε τον Μακεδονικό Τάφο στη θέση “Μύτικας”, πλησίον του ξενοδοχείου και μετά από μια διαδρομή 20 χλμ. φτάσαμε στον οικισμό του Παρανεστίου. Το ενδιαφέρον εκεί από ό,τι μας είχαν ενημερώσει, ήταν το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας το οποίο και επισκεφτήκαμε. Ήταν όντος μια διαπαιδαγωγική επίσκεψη.

Επειδή ο χρόνος αρκούσε ξεκινήσαμε την επίσκεψη μας στα παρακείμενα υδροηλεκτρικά φράγματα της ΔΕΗ, μια διαδρομή 15 λεπτών. Και μόνο η θέα των φραγμάτων και των λιμνών ήταν κάτι πρωτόγνωρο. Είμαστε τυχεροί, μας δόθηκε η δυνατότητα της εισόδου στο υπόγειο εργοστάσιο παραγωγής ρεύματος του φράγματος του “Θησαυρού”, ήταν μια μοναδική εμπειρία που θα μας μείνει αξέχαστη.

Τώρα που πέρασε ο καιρός και το σκεφτόμαστε το τριήμερο που περάσαμε στο ξενοδοχείο Νέμεσις είναι από εκείνα που αξίζει να θυμόμαστε.

Τρεις φίλοι