ΝΕΜΕΣΙΣ
Για E σ έ ν α
Αντί προλόγου
Όλων των ανθρώπων οι ψυχές είναι αθάνατες.
Των δικαίων όμως οι ψυχές είναι και αθάνατες και θεϊκές.
(Σωκράτης)
Στις απαρχές της εποχής του Κριού όταν στο ουράνιο στερέωμα βασίλευε ακόμη η θεά Εκάτη, ο Πρίαπος ο γιός του Διονύσου και της Αφροδίτης αρχηγός των Μαινάδων και των Σατύρων εκίνησε από την κοιλάδα του Νέστου για την Ανατολή, φτάνοντας μέχρι τη Νήσσα της τότε Ινδικής (Πακιστάν).
Απόγονοι της εποποιίας αυτής θεωρούνται οι σημερινοί Σιχ.
Μέρος εκείνης της στρατιάς επέστρεψε μετά εκατοντάδες χρόνια πίσω, η αποκαλούμενη σήμερα Ινδοευρωπαϊκή φυλή.
Ροδόπη – Νέστος – Παπίκιο όρος (Αγιον Ορος της Θράκης 310 Μονές))
Και μόνο αντικρίζοντας άχρονα Δάση και πολύβουες ρεματιές και μόνον στη σκέψη ότι βρίσκεσαι στη χώρα των Σατύρων και των Μαινάδων, των Δίων και των Βέσσιων, αποτελεί ιδανική αφετηρία περισυλλογής και αναζήτησης.
(Ι. Παναγιωτόπουλος)
Στιχομυθία
Κατά την επίσκεψη του Παναγιωτάτου Πατριάρχου μας κ.κ. Βαρθολομαίου την 03 Μαΐου 2001 του θέσαμε την ερώτηση:
«Παναγιώτατε, εάν ο Παράδεισος δεν είναι εδώ, που είναι τελικά;».
Γέλασε και μας απάντησε καλόκαρδα:
«Σε αυτήν την ερώτηση μην περιμένετε απάντηση. Οι καιροί θα σας κάνουν να το καταλάβετε μόνοι σας»
Πέρασε όντος ο καιρός και νομίζω ότι αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε.
Θύμισες
Καμία φορά τους συναντάμε πάνω στα χρώματα των λουλουδιών να μας κοιτάζουν σκεπτικοί το δειλινό.
Άλλες πάλι φορές τους ακούμε να μας συμβουλεύουν μέσα από το κελάηδισμα των πουλιών στο λυκαυγές, το πρωινό.
Ναι, μιλάμε για όλους αυτούς που ανεξαρτήτως θρησκείας, γλώσσας, φυλής και χρώματος στο διάβα του χρόνου έζησαν και πέθαναν αγαπώντας τον τόπο αυτό.
Τους κάναμε και γιορτή (μνημόσυνο το λένε στους καιρούς μας).
Τότε που ξαναφυτέψαμε κρασοστάφυλα στην περιοχή μας μετά από εκατοντάδες χρόνια.
Τα παιδιά του Διονύσου επιστρέφουν στον τόπο τους το ονόμασε το όλο ο Μιχάλης.
Μπροστά πήγαινε ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης μας κ. κ. Παντελεήμων με το σταυρό στο χέρι.
Δίπλα του ο Σοφολογιότατος Μουφτής μας κ. Σινήκογλου, κρατώντας το κομποσκοίνι του (το είχε λέει φέρει από τη Μέκκα).
Ο καθένας τα έλεγε με το δικό του τρόπο και στη δική του γλώσσα τις δικές του ευχές.
Και από πίσω εμείς με όλους τους ανθρώπους του χωριού και φίλους μας από την Ελλάδα και το εξωτερικό.
Τον λόγο ανέλαβαν να πουν οι δάσκαλοι.
Ξεκίνησε ο Κώστας ο Ζουράρης μιλώντας για τα παλιά και ολοκλήρωσε ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης μιλώντας για τα μελλούμενα.
Φέραμε και τον Αϊδονίδη, με τη Μούσα του, τον καλύτερο λαϊκό βάρδο της πατρίδας μας, τα είπε και εκείνος με το δικό του τρόπο πραγματικό αηδόνι.
Φέραμε και μπουζούκια για τα ταξίμια και ποντιακές λίρες και βιολιά.
Όλα αυτά έγιναν στις 10 Απριλίου 2006.
Στήσαμε και μαρμάρινο οβελίσκο ίσα με δύο μέτρα ψηλό για να μην ξεχνιόμαστε.
Σαν τελειώσαμε με τα φαγητά και τα πιοτά, μας φώναξε ο Γιάννης ο Γραμματικός, καθίσαμε και λογαριάσαμε τα της ημέρας, λιγότεροι από πέντε, όλοι και όλοι, εμείς και εμείς δηλαδή.
Τελειώνοντας δώσαμε και λόγο, δώσαμε και χέρια, σαν θα έχουμε την δύναμη κάποια στιγμή να φτιάξουμε στον ίδιο τόπο, ναι εδώ στη γη της αρχαίας Νικόπολης ένα άγαλμα του Αρχιπροφήτη και Πρωτοβάρδου μας, του Ορφέα (λέγεται ότι ήταν από αυτά τα μέρη), ίσα με δυόμιση μέτρα ψηλό σαν αυτά που βγάζουν από τα χώματα, Κούρους τα λένε, που έχουν από την μιας πρόσωπο σαν του Απόλλωνα και από την άλλη κόμμωση σαν εκείνου του Ραμσή της Αιγύπτου.
Και με αυτά και με τα άλλα περνάγαμε τον καιρό μας, θαρρώντας πως η γνώση είναι ανάμνηση.
Χάρισμα των καιρών και των θεών και κάλιο τα χαρίσματα να τα μοιραζόμαστε λέγοντάς τα.
Να ακούμε και τα των επισκεπτών. Τα του τόπου τους.
Γι’ αυτό χτίζουμε το κατάλυμμα Νέμεσις για να μοιραστούμε αυτά και αρκετά άλλα.
Ξέροντας ότι ένα γνωρίζουμε, ότι τίποτα δεν γνωρίζουμε, καθώς έλεγε και ο προπάππους μας Σωκράτης.
Δανειστήκαμε την αρχιτεκτονική του από το απέναντι κάστρο του χωριού μας των Βογομύλων και Παυλικανών με τις Φράγκικες επιρροές.
Τι και αν χτίζουμε συνέχεια, θαρρείς και χτίζουμε Μοναστήρι.
Ίσως για να θυμόμαστε τους παλιούς.
Να στοχαζόμαστε το σήμερα αναλογιζόμενοι τα μελλούμενα.
Συναισθανόμενοι το βάρος της αποστολής.
Την ευθύνη που φέρουμε για τους ανθρώπους του «αύριο».
Γ Ι Α ΝΑ ΓΑΛΗΝΕΥΕΙ Ο ΝΟΥΣ ΚΑΙ Η ΨΥΧΗ
Από τη διεύθυνση
Με εκτίμηση
Υστερόγραφο
Ξενάκη – Περσέπολη, Παπαθανασίου – Ζεύς (Μυθοδία), Yanni – Ταζ Μαχάλ (Απαγ. Πόλη)
Μίκης Θεοδωράκης (ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ)
